రచయిత: శ్రీ అయ్యగారి సూర్య నాగేంద్రకుమార్ గారు
శ్రీ గురుభ్యోన్నమః
నమస్తే
ప్రశ్న మంచిదే, దీనికి ముందు ధర్మమంటే ఏదో ముందు తెలుసుకోవాలి. ఇంతకు ముందు "ధర్మం" పైన చర్చ జరిగింది. అందులో ధర్మం అంటే ఉన్న అర్థము నిర్వచనాదులద్వారా ఏది ధర్మమో ఏది అధర్మమో నిర్ణయించుకోవాలి.
ఇక ఈ చర్చలో ఉన్న స్వధర్మం విషయానికొస్తే, స్వధర్మం అంటే కేవలం వర్ణ ధర్మమో ఆశ్రమ ధర్మమో మాత్రమే కాదు. ముఖ్యంగా అవే ఐనా. మనకి వేదం నిర్దేశించిన పనులు భగవంతుడు నిర్దేశించిన పనులు మన ఉన్నతికి పాటుపడేవి ధర్మం. స్వధర్మాచరణము అంటే స్వకర్మాచరణము కాదు. రెంటికీ తేడా ఉంది. చాలా మంది గీతలో మీరు పైన ఉటంకించిన శ్లోకం చదివి కుమ్మరి కుండలు చేయాలి, చాకలి బట్టలు ఉతకాలి, క్షత్రియుడు యుద్ధం చేయాలి బ్రాహ్మణుడు వేదం చదివి పూజాధికాలు నిర్వర్తించాలి వంటివే అనుక్కుంటారు. కానీ ఇలా వ్యాఖ్యానం స్వకర్మాచరణమునకు సరిపోతుంది కానీ స్వధర్మాచరణమునకు వ్యాఖ్యానంగా కొంత మాత్రమే సరి. ధర్మం ఎప్పుడూ దేశ కాలాలను బట్టి సందర్భాన్ని బట్టి మారుతుంది. మీరు ఏ సందర్భంలో ఏ పని చేయడం ద్వారా ధర్మ చట్రంలోకి ఎక్కుతారో తెలుసుకుని ఆపనిని చేయడం స్వధర్మాచరణం. ఉదాహరణకు తీర్థయాత్రలకెళ్ళినప్పుడు శరీర
దౌర్భల్య రీత్యా కొంత సమయం గడిచేటప్పటికి ఏదో ఒకటితినవలసిన అవసరం ఉందనుక్కోండి అప్పుడు ఆ వ్యక్తి స్వధర్మం అప్పటికప్పుడు తన శరీరాన్ని నిలబెట్టుకోడానికి ఏదో ఒక ఆహారం తినడమే, తాను స్నానం చెయ్యకపోయినా, ప్రయాణంలో ఉన్నా, నించుని ఎడం చేత్తో పట్టుకుని తినవలసి వచ్చినా తప్పదు. అప్పుడు చేయగలిగిందేమంటే ఇందులో కూడా ఎంత వీలైనంత ధర్మబద్ధంగా తినగలమా అని చూసుకుని ఆహారం తీసుకోవాలి. ఒకవేళ ధర్మంప్రకారం నించుని తినకూడదు, స్నానం చేయకూడదు అని తినడం మానేస్తే ఆ వ్యక్తి శరీరాన్ని శుశ్కింపచేసిన
దోషం కలుగుతుంది. ఇటువంటి ఆపద్ధర్మాలకి ప్రాయశ్చిత్తంగా వెంటనే ఒక
దర్భనో, లేక అక్కడే ఎక్కడైనా ఉన్న గడ్డి పోచనో (దూర్వాంకురము)
ముట్టుకోవాలి. స్వధర్మాచరణం అంటే నీ జన్మతః నువ్వు ఎటువంటి నిత్య విధులు నిర్వర్తించాలో అది నిర్వర్తించాలి, బిడ్డగా తల్లితండ్రులను ఎలా చూసుకోవాలో, వారితో ఎలా మాట్లాడాలో, ఎవరికి ఎలా నమస్కారం చేయాలో అలా చేయాలి (తల్లికి నమస్కారం చేస్తే రెండు చేతులు కలిపి నమస్కార ముద్రతో తన ఉదరానికి/ నాభికి దగ్గర పెట్టి నమస్కరించాలి, తండ్రికైతా అదే నమస్కారాన్ని తన ముఖం అంటే నోటిదగ్గర పెట్టి నమస్కరించాలి) ఇలా పుత్ర ధర్మం నిర్వర్తించాలి. భార్య వద్ద అనునయంతో భర్తృ ధర్మం నిర్వర్తించాలి, పిల్లల యెడ పితృధర్మం నిర్వర్తించాలి. వీరందరి పోషణార్థమై ప్రయత్నం చేయాలి. ఉద్యోగం కోసం నీ విధిలను నీవు మానరాదు. ఎక్కడో మేనేజర్ పోస్ట్ ఉద్యోగంలో ఉన్నా, నీ ధర్మం ప్రకారం నిత్యం ఎటువంటి విధులు నిర్వర్తించాలో అవి చేయాలి.
స్వాధ్యాయాదులు చేయాలి కుటుంబ పోషణార్థమై నీకు సంస్థ ఇచ్చే డబ్బు
సద్వినియోగం చేయాలి ధర్మకార్యాచరణానికే ఖర్చుపెట్టాలి. అలానే నీ సంస్థ
యందు నువ్వు ఉద్యోగ ధర్మంతో మెలగాలి. నీధర్మం నువ్వు నిర్వర్తించడానికి పెద్ద పెద్ద ఆటంకాలు రావు, ఏదైనా పెద్ద
అడ్డంకి వచ్చినా అది మన మనస్సే.
బహుశా నేను చెప్పినది అంత సులభంగానూ సరళంగానూ లేకపోవచ్చు
మీరు చెప్పిన ఉదాహరణకే వస్తే కార్యాలయాల్లో చెప్పులు వేసుకుని నిలబడి తినాలి అది తప్పు మరి ఎలా... నాకు తెలిసిన ఒక స్నేహితుడు (పేర్లెందుకు) ఇటువంటి సందర్భాన్నే ఎదుర్కొని ఈ మధ్యనే కాస్త అద్దె ఎక్కువైనా తన ఆఫీసు కి దగ్గరగా ఇల్లుతీసుకుని మారాడు వీలైతే ఇంటికెళ్ళి తినడానికి. ఇంకో స్నేహితుడు కూడా అలానే దగ్గరే తీసుకుని ఇంతకు ముందు తాను ప్రయాణం చేసి రావడానికి కల సమయాన్ని పది వంతులు తగ్గించుకుని ఆఫీసు మొదలయ్యే పావుగంట ముందు భోజనం చేసి ఐదు నిమిషాల్లో ఆఫీసు చేరుకుంటాడు. మధ్యాహ్నం ఏమీ తినడు
మరీ అవసరమైతే పళ్ళు కానీ పళ్ళ రసం కానీ తీస్కుంటాడు. తిరిగి ఇంటికెళ్ళి యదావిధి సంధ్యావందనం, భోజనం చేయడం. కుటుంబంతో ఆయాధర్మాలలో మెలగడం, వీలైతే గంటో అరగంటో స్వాధ్యాయమో (నేర్చుకున్నది తెలుసుకున్నది నెమరు వేసుకోవడం, కొత్తవి తెలుసుకోవడానికి ప్రయత్నించడం) నామటుక్కు నాకు అతని కర్తవ్య
నిర్వహణ గొప్పది, అతని స్వధర్మంలో అతను నిలబడడానికి తనకు చేతిలో ఉన్నంత మార్పు తన జీవన శైలిలో తెచ్చుకున్నాడు. (వీళ్ళేమీ గొప్ప గొప్ప ఆస్తి పరులో లేదా సాగించుకునే కుటుంబాలలో వారో కాదు, సగటు ఉద్యోగులు) ఇంకోటి ధర్మం గురించిన మాట వచ్చింది కాబట్టి. మనం చాలా మంది ఇది నాబాధ్యత అది నాబాధ్యత అంటూంటాం. ధర్మ చట్రంలో బాధ్యత అన్న పదానికి తావులేదు. ఒక మనిషి జీవనం కర్తవ్యతానిష్ఠతో సాగాలి, బాధ్యత మనిషిని సంసారంలోకి లాగి లాగి ముంచేస్తుంది. (ఉదా: నా కొడుకుని చదివించి ఇంజనీర్ని చేయడం నా కర్తవ్యం, చదివేటట్టుగా అన్ని రకాల శిక్షణ ఇప్పించటం నాకర్తవ్యం. ఐనా వాడు చదవకపోతే అది వాడి ఖర్మ. అదే అది నాబాధ్యత అని తీసుకుంటే, వాడికొ అర్హత లేకపోయినా వాడు ఇంజనీర్ అయ్యేంత వరకూ వాడి వెంటే ఉండి అవసరమైన అన్ని పనులూ చేసి వాణ్ణి ఇంజనీర్ని చేయడం. సనాతన ధర్మం ఎప్పుడూ కర్తవ్యం గురించే మాట్లాడుతుంది, బాధ్యత గురించి కాదు.)
నీ విహిత కర్మాచరణమేమున్నదో, కర్తవ్య నిష్ఠఏదున్నదో అదే నీ ధర్మాచరణముగా మారుతుంది.
కార్పొరేట్ వ్యవస్థ మన ధర్మాచరణమునకు ఆటంకమైతే, ఇతరమతస్తులకీ అవ్వాలికదా, వారు చక్కగా వారి పండగల మాసంలో ఉపవాసం ఉన్నామని త్వరగా ఇంటికి వెళ్తారు, ఆఫీసులో ఉండే మధ్యాహ్నకాలంతో కలిపి పంచకాల ప్రార్థనలు చేస్తారు. తేడా ఒక్కటే మనం మన ధర్మానికి నిలబడి, నిలదీసి ఈకాలం/ సమయం మాకు వెసులుబాటు చేయండి మాధర్మనిష్ఠకు లోపమొస్తోందని అడగం.
సర్వం శ్రీ పరబ్రహ్మార్పణమస్తు
శ్రీ గురుభ్యోన్నమః
నమస్తే
ప్రశ్న మంచిదే, దీనికి ముందు ధర్మమంటే ఏదో ముందు తెలుసుకోవాలి. ఇంతకు ముందు "ధర్మం" పైన చర్చ జరిగింది. అందులో ధర్మం అంటే ఉన్న అర్థము నిర్వచనాదులద్వారా ఏది ధర్మమో ఏది అధర్మమో నిర్ణయించుకోవాలి.
ఇక ఈ చర్చలో ఉన్న స్వధర్మం విషయానికొస్తే, స్వధర్మం అంటే కేవలం వర్ణ ధర్మమో ఆశ్రమ ధర్మమో మాత్రమే కాదు. ముఖ్యంగా అవే ఐనా. మనకి వేదం నిర్దేశించిన పనులు భగవంతుడు నిర్దేశించిన పనులు మన ఉన్నతికి పాటుపడేవి ధర్మం. స్వధర్మాచరణము అంటే స్వకర్మాచరణము కాదు. రెంటికీ తేడా ఉంది. చాలా మంది గీతలో మీరు పైన ఉటంకించిన శ్లోకం చదివి కుమ్మరి కుండలు చేయాలి, చాకలి బట్టలు ఉతకాలి, క్షత్రియుడు యుద్ధం చేయాలి బ్రాహ్మణుడు వేదం చదివి పూజాధికాలు నిర్వర్తించాలి వంటివే అనుక్కుంటారు. కానీ ఇలా వ్యాఖ్యానం స్వకర్మాచరణమునకు సరిపోతుంది కానీ స్వధర్మాచరణమునకు వ్యాఖ్యానంగా కొంత మాత్రమే సరి. ధర్మం ఎప్పుడూ దేశ కాలాలను బట్టి సందర్భాన్ని బట్టి మారుతుంది. మీరు ఏ సందర్భంలో ఏ పని చేయడం ద్వారా ధర్మ చట్రంలోకి ఎక్కుతారో తెలుసుకుని ఆపనిని చేయడం స్వధర్మాచరణం. ఉదాహరణకు తీర్థయాత్రలకెళ్ళినప్పుడు శరీర
దౌర్భల్య రీత్యా కొంత సమయం గడిచేటప్పటికి ఏదో ఒకటితినవలసిన అవసరం ఉందనుక్కోండి అప్పుడు ఆ వ్యక్తి స్వధర్మం అప్పటికప్పుడు తన శరీరాన్ని నిలబెట్టుకోడానికి ఏదో ఒక ఆహారం తినడమే, తాను స్నానం చెయ్యకపోయినా, ప్రయాణంలో ఉన్నా, నించుని ఎడం చేత్తో పట్టుకుని తినవలసి వచ్చినా తప్పదు. అప్పుడు చేయగలిగిందేమంటే ఇందులో కూడా ఎంత వీలైనంత ధర్మబద్ధంగా తినగలమా అని చూసుకుని ఆహారం తీసుకోవాలి. ఒకవేళ ధర్మంప్రకారం నించుని తినకూడదు, స్నానం చేయకూడదు అని తినడం మానేస్తే ఆ వ్యక్తి శరీరాన్ని శుశ్కింపచేసిన
దోషం కలుగుతుంది. ఇటువంటి ఆపద్ధర్మాలకి ప్రాయశ్చిత్తంగా వెంటనే ఒక
దర్భనో, లేక అక్కడే ఎక్కడైనా ఉన్న గడ్డి పోచనో (దూర్వాంకురము)
ముట్టుకోవాలి. స్వధర్మాచరణం అంటే నీ జన్మతః నువ్వు ఎటువంటి నిత్య విధులు నిర్వర్తించాలో అది నిర్వర్తించాలి, బిడ్డగా తల్లితండ్రులను ఎలా చూసుకోవాలో, వారితో ఎలా మాట్లాడాలో, ఎవరికి ఎలా నమస్కారం చేయాలో అలా చేయాలి (తల్లికి నమస్కారం చేస్తే రెండు చేతులు కలిపి నమస్కార ముద్రతో తన ఉదరానికి/ నాభికి దగ్గర పెట్టి నమస్కరించాలి, తండ్రికైతా అదే నమస్కారాన్ని తన ముఖం అంటే నోటిదగ్గర పెట్టి నమస్కరించాలి) ఇలా పుత్ర ధర్మం నిర్వర్తించాలి. భార్య వద్ద అనునయంతో భర్తృ ధర్మం నిర్వర్తించాలి, పిల్లల యెడ పితృధర్మం నిర్వర్తించాలి. వీరందరి పోషణార్థమై ప్రయత్నం చేయాలి. ఉద్యోగం కోసం నీ విధిలను నీవు మానరాదు. ఎక్కడో మేనేజర్ పోస్ట్ ఉద్యోగంలో ఉన్నా, నీ ధర్మం ప్రకారం నిత్యం ఎటువంటి విధులు నిర్వర్తించాలో అవి చేయాలి.
స్వాధ్యాయాదులు చేయాలి కుటుంబ పోషణార్థమై నీకు సంస్థ ఇచ్చే డబ్బు
సద్వినియోగం చేయాలి ధర్మకార్యాచరణానికే ఖర్చుపెట్టాలి. అలానే నీ సంస్థ
యందు నువ్వు ఉద్యోగ ధర్మంతో మెలగాలి. నీధర్మం నువ్వు నిర్వర్తించడానికి పెద్ద పెద్ద ఆటంకాలు రావు, ఏదైనా పెద్ద
అడ్డంకి వచ్చినా అది మన మనస్సే.
బహుశా నేను చెప్పినది అంత సులభంగానూ సరళంగానూ లేకపోవచ్చు
మీరు చెప్పిన ఉదాహరణకే వస్తే కార్యాలయాల్లో చెప్పులు వేసుకుని నిలబడి తినాలి అది తప్పు మరి ఎలా... నాకు తెలిసిన ఒక స్నేహితుడు (పేర్లెందుకు) ఇటువంటి సందర్భాన్నే ఎదుర్కొని ఈ మధ్యనే కాస్త అద్దె ఎక్కువైనా తన ఆఫీసు కి దగ్గరగా ఇల్లుతీసుకుని మారాడు వీలైతే ఇంటికెళ్ళి తినడానికి. ఇంకో స్నేహితుడు కూడా అలానే దగ్గరే తీసుకుని ఇంతకు ముందు తాను ప్రయాణం చేసి రావడానికి కల సమయాన్ని పది వంతులు తగ్గించుకుని ఆఫీసు మొదలయ్యే పావుగంట ముందు భోజనం చేసి ఐదు నిమిషాల్లో ఆఫీసు చేరుకుంటాడు. మధ్యాహ్నం ఏమీ తినడు
మరీ అవసరమైతే పళ్ళు కానీ పళ్ళ రసం కానీ తీస్కుంటాడు. తిరిగి ఇంటికెళ్ళి యదావిధి సంధ్యావందనం, భోజనం చేయడం. కుటుంబంతో ఆయాధర్మాలలో మెలగడం, వీలైతే గంటో అరగంటో స్వాధ్యాయమో (నేర్చుకున్నది తెలుసుకున్నది నెమరు వేసుకోవడం, కొత్తవి తెలుసుకోవడానికి ప్రయత్నించడం) నామటుక్కు నాకు అతని కర్తవ్య
నిర్వహణ గొప్పది, అతని స్వధర్మంలో అతను నిలబడడానికి తనకు చేతిలో ఉన్నంత మార్పు తన జీవన శైలిలో తెచ్చుకున్నాడు. (వీళ్ళేమీ గొప్ప గొప్ప ఆస్తి పరులో లేదా సాగించుకునే కుటుంబాలలో వారో కాదు, సగటు ఉద్యోగులు) ఇంకోటి ధర్మం గురించిన మాట వచ్చింది కాబట్టి. మనం చాలా మంది ఇది నాబాధ్యత అది నాబాధ్యత అంటూంటాం. ధర్మ చట్రంలో బాధ్యత అన్న పదానికి తావులేదు. ఒక మనిషి జీవనం కర్తవ్యతానిష్ఠతో సాగాలి, బాధ్యత మనిషిని సంసారంలోకి లాగి లాగి ముంచేస్తుంది. (ఉదా: నా కొడుకుని చదివించి ఇంజనీర్ని చేయడం నా కర్తవ్యం, చదివేటట్టుగా అన్ని రకాల శిక్షణ ఇప్పించటం నాకర్తవ్యం. ఐనా వాడు చదవకపోతే అది వాడి ఖర్మ. అదే అది నాబాధ్యత అని తీసుకుంటే, వాడికొ అర్హత లేకపోయినా వాడు ఇంజనీర్ అయ్యేంత వరకూ వాడి వెంటే ఉండి అవసరమైన అన్ని పనులూ చేసి వాణ్ణి ఇంజనీర్ని చేయడం. సనాతన ధర్మం ఎప్పుడూ కర్తవ్యం గురించే మాట్లాడుతుంది, బాధ్యత గురించి కాదు.)
నీ విహిత కర్మాచరణమేమున్నదో, కర్తవ్య నిష్ఠఏదున్నదో అదే నీ ధర్మాచరణముగా మారుతుంది.
కార్పొరేట్ వ్యవస్థ మన ధర్మాచరణమునకు ఆటంకమైతే, ఇతరమతస్తులకీ అవ్వాలికదా, వారు చక్కగా వారి పండగల మాసంలో ఉపవాసం ఉన్నామని త్వరగా ఇంటికి వెళ్తారు, ఆఫీసులో ఉండే మధ్యాహ్నకాలంతో కలిపి పంచకాల ప్రార్థనలు చేస్తారు. తేడా ఒక్కటే మనం మన ధర్మానికి నిలబడి, నిలదీసి ఈకాలం/ సమయం మాకు వెసులుబాటు చేయండి మాధర్మనిష్ఠకు లోపమొస్తోందని అడగం.
సర్వం శ్రీ పరబ్రహ్మార్పణమస్తు
No comments:
Post a Comment